پردازنده‌های Core i5 دومین سری از پردازنده‌های جدید اینتل بودند که از کنترلر رم درون پردازنده استفاده کردند و ادامه‌دهنده معماری نیهالم(Nehalem) در محصولات اینتل هستند.
این پردازنده‌ها رده متوسط بازار را هدف قرار داده‌اند و با اینکه هنوز به اندازه کافی قیمت آنها منطقی نیست اما کارایی بالای‌شان باعث شده تا به عنوان یکی از راه‌حل‌های موجود برای سیستم‌های حرفه‌ای و گیم نیز در نظر گرفته شوند.
مدتی پس از انتشار این پردازنده‌ها مدل‌های جدیدی در این سری تولید شدند که در کنار هسته پردازشی از یک هسته گرافیکی نیز پشتیبانی می‌کردند و باعث تغییر ساختار مادربوردهایی شدند که پیش از این در عرف بازار به نام گرافیک آنبورد شناخته می‌شدند. به این ترتیب می‌توان گفت پردازنده‌های قدرتمند سری Core i5 در حال حاضر یکی از بهترین گزینه‌های موجود برای یک سیستم جدید است.
مهندسی نیهالم در این پردازنده‌ها باعث شده تا اینتل بتواند تغییرات جدید را به راحتی در مدل‌های خود اعمال کند. این ساختار اصطلاحا ماژولار است و بخش‌های جدید می‌توانند بدون توجه به نحوه کار و ساختار سایر بخش‌ها به پردازنده اضافه شوند. به عنوان مثال هسته‌های پردازشی در این ساختار نوعی ماژول هستند یا اینتل کنترلر حافظه را هم به عنوان یک ماژول جدید به این پردازنده‌ها اضافه کرده است.
در پردازنده‌های دسکتاپ Core i5 مدل‌های دو هسته و چهار هسته دیده می‌شوند که تمامی آنها با سوکت LGA1156 سازگار هستند. هر یک از هسته‌ها دارای ۲۵۶کیلوبایت کش(Cache) در لایه دوم هستند ولی کش در لایه سوم که به صورت اشتراکی بین هسته‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد می‌تواند از سه تا هشت مگابایت متغیر باشد. فرکانس آنهـا نیـز نسبـتا متفاوت است و از ۲/۴ گیگاهرتز تا ۳/۶ گـیگاهـرتز را می‌توان در این مـدل‌هـا پیــدا کرد.
یکی از فناوری‌های مهم در این سری توربو بوست (Turbo Boost) نام دارد که با تغییر خودکار فرکانس پردازنده در شرایط مختلف می‌تواند کارایی سیستم را افزایش دهد. به دلیل این تغییرات یکی از فرکانس‌هایی که در کنار فرکانس اصلی پردازنده مطرح می‌شود توان توربو بوست آن است. این فناوری فقط در پردازنده‌های Core i5 و Core i7 دیده می‌شود. این فناوری در حالت عادی توان پردازش را در حد مشخصی نگه می‌دارد اما زمانی که سیستم عامل درخواستی بالاتر از توان پردازش داشته باشد، فرکانس به طور خودکار بالا می‌رود. در این روش از مدیریت برق و توان سیستم(ACPI) استفاده می‌شود و در کنار افزایش فرکانس، ولتاژها نیز تغییر می‌کنند. این افزایش در واحدهایی به اندازه ۱۳۳ مگاهرتز اعمال می‌شود و از نظر فنی با محدودیت‌های مواجه است. به عنوان مثال تا زمانی که پردازنده به سقف توان حرارتی خود نرسیده باشد می‌تواند تغییر فرکانس را تحمل کند. اینتل برای جلوگیری از آسیب دیدن پردازنده یک فرکانس بیشینه تعیین کرده که نمی‌توان از آن فراتر رفت.
یکی دیگر از فناوری‌های مهم این پردازنده‌ها نیز Hyper-Threading است که در مدل‌های دوهسته‌ای این سری دیده می‌شود. با کمک این فناوری هر هسته پردازشی می‌تواند تبدیل به دو هسته منطقی شود و سیستم عامل این پردازنده‌ها را به عنوان چهار هسته‌ای می‌شناسد. در توضیح این روش باید گفت اغلب فرآیندهای پردازشی نیاز بالایی به فرکانس ندارند اما تعداد دستورالعمل‌هایی که به طور همزمان به پردازنده می‌رسد، بالا است. بنابراین تعداد واحدهای پردازشی مهم‌تر از توان است. توجه داشته باشید در این روش واحدهای اجرایی نصف نمی‌شوند و هسته پردازنده همان خصوصیات اصلی خود را دارد با این حال با ایجاد دو هسته منطقی(Logical) سیستم عامل تعداد هسته‌ها را بیش از تعداد واقعی آنها می‌بیند. در نتیجه دستورهای بیشتری در یک لحظه به پردازنده می‌رسد. ضمن اینکه پردازنده‌های Core i5 توانایی تقسیم این دستورات بین هسته‌ها را دارند و با توجه به جریان پردازشی این درخواست‌ها را مدیریت می‌کنند.
در پردازنده‌های Core i5 از رم‌های DDR3 با فرکانس ۱۳۳۳ مگاهرتز پشتیبانی می‌شود و با چینش دو کانال سازگار هستند. این پردازنده‌ها دارای کنترلر گرافیکی نیز هستند که می‌توانند از طریق آن یک رابط PCIE با سرعت x16 را کنترل کنند. برای پیکربندی کارت‌های گرافیکی در حالت‌های SLI و کراس‌فایر این رابط به دو رابط x8 تقسیم می‌شود. البته در پردازنده‌هایی که دارای هسته گرافیکی هستند تنها از یک رابط x16 پشتیبانی می‌شود.
نحوه نامگذاری این پردازنده‌ها نیز می‌تواند هنگام انتـخاب موثر باشد. پردازنده‌های Core i5 که نام مدل آنها با عدد شش شروع می‌شود دارای هسته گرافیکی هستند و معمولا روی مادربوردهایی که تراشه H55 یا H57 دارند نصب می‌شوند در حالی که مادربوردهایی با تراشه P55 به دلیل نبود رابط FDI نمی‌توانند از توان گرافیکی آنها استفاده کنند. نکته دیگر در مورد نامگذاری این پردازنده‌ها فرکانس هسته گرافیکی است. در این مدل‌ها دو نوع فرکانس گرافیکی وجود دارد که شامل ۹۰۰ مگاهرتز و ۷۳۳ مگاهرتز می‌شود. مدل‌هایی که مانند Core i5 661 نام آنها به عدد یک ختم می‌شود، دارای هسته گرافیکی با فرکانس ۹۰۰ مگاهرتز هستند و هسته گرافیکی مدل‌هایی که عدد آخر نام آنها صفر است مانند Core i5 660 از فرکانس ۷۳۳ مگاهرتز پشتیبانی می‌کنند. علاوه بر این مورد، مدل‌هایی که با عدد شش آغاز می‌شوند دو هسته‌ای هستند و از فناوری هایپرتریدینگ پشتیبانی می‌کنند.
برچسب:intel corei5,آشنایی با پردازنده های Intel Core i5,CPU,
منبع:barsam
|
منوی اصلی
آمار
وب سایت:
نویسنده: 
